۱۳۹۶ اردیبهشت ۱۴, پنجشنبه

حقیقت

حقیقت را باید گفت

فیروز نجومی
پس از چهار دهه حکومت دین، هنوز در هژمونی شریعت اسلامشک و تردید بخود راه میدهیمبر آن تصور خام که دین میتواند از این معرکهای که بپا کرده است نجات یابد بدون اینکه کوچکترین زخمی بردارد
آنچهکار تغییر و تحول اساسی را دشوار ساخته است آنست که بدون اینکه تحولیدر دین و شیوه ی دینداری ایجاد گردد، بعید بنظر میرسد که هرگز بهمرزهای  یک جامعه ی آزاد و دمکراتیک نزدیک شویمجامعه ی ایران بادیکتاتوری بیرحم و سفاکی همچون  بشارالاسد و حزب بعث، روی در روینیست.  حاکم بر جامعه ما، کسی است که جلوه ی الله استروایت است کهنشیمنگاه حضرت ولایت به زیارتگاه تبدیل شده استاین اغراق را ممکن است جدی نگیریم، اما، واقعیت این است کهحکومت” دین بر اساس باور ها و ارزشهایی بنا گردیده است که در وجود ما نهادین بوده است، ارزشهای دینیقواعد و اصلو اصول شریعت اسلام، برای ما ارزشهای بیگانه ای نبوده اند که آنها را ندانسته و نفهمیده به زباله دان ارزشها افکنیمآنها رادر آغوش کشیدیمامنیت و رفاه و آسایش و آزادی و استقلال را فکر میکردیم که در دامن دین اسلام خواهیم یافتحال آیا ملتآماده است که با حقیقت روی در روی قرار گیرد و ارزشهایی را که به آن باور داشته مسئول شرایط موجود دانسته و تمامی سیهبختی و تیره روزی خود را به حکومت دین نسبت دهد و آنرا از اریکه ی قدرت بزیر آورد؟
مسلم است این آمادگی زمانی بوجود میآید که دین و نقش تاریخی دین را دور از ترس و تعصب مورد باز نگری قرار دهیم،آنگاه در خواهیم یافت که راه رهایی و آزادی از دین ستیزی و براندازی دین میگذردبمنظور رسیدن باین هدف نیازی نیست کهاسلحه بر گیریمقهر و خشونت داروی درد ما نیستروشنایی و بینایی ست که ما را به هدف نزدیک میسازدبدون تغییر وتحول در باورها و ارزشهایی که از یک نسل به نسل دیگر انتقال یافته و در سرشت ما کاشته میشود، ارزشهایی که تاج امامترا بر سر خمینی گذارد، نمیتوانیم هژمونی و یا سلطه ی مطلق دین در زندگی را به چالش بکشیم و براندازی آنرا هموار سازیم.آنچه باید تغییر دهیم آموزشهای دینی ست، آموزش هایی که در ما نهادین گشته استبهمین دلیل هرگز آنها را زیر سوالنمیبریمدین  بما میآموزد که نپرسیم و نجوییم مگر خدای یکتا و یگانه رامبادا که به یکتایی الله، به قرآن، کلام الله، به رسالت وامامت، بخود کوچکترین شک و تردیدی راه دهیممشرک میشویم و مرتکب گناهی نا بخشودنی، گناه “کبیره.” از سنین کودکیمفاهیم حلال و حرام و احکام عبادت را میاموزیم، و خوی خواری و حقارت ، تسلیم و اطاعت، خوی فرمانبری و فرمانبرداری را در سرشت مان مینهند، چنانکه گویی کار طبیعت استبعبارت دیگر،  ما به ارزشهایی خو میگیریم که ماهیتااستبداد پرور استمتاسفانه با تلخی بسیار ست که باید بخاطر بیاوریم که حتی در جنبش اعتراضی 88، در جنبشی که اساسارای مردم را در مقابل رای ولایت فقیه گذارد بار دیگر دست بدامن الله شدیم و بر فراز پشت بام ها فریاد برآوردیم “الله اکبر،” “یا حسین ” اما همین گوینده به محض اینکه فراخوان «ولایت باطل» بگوش ش رسید، میدان را ترک گفت
هم اکنون نیروی پویا و بالنده کشور را جوانان تشکیل میدهندآنها هستند که به مرض مهلک دین دچار نشده اندچرا که آئینشریعت قبل از آنکه در نسل انقلاب درونی شده و در تارو پودشان ریشه دواند، از بیرون با ابزار تنبیه و مجازات، محروم ومحدود و قدغن و حرام سازی، بر نسل پس از انقلاب تحمیل گردیده است.  تنها آن چیزی میتواند جوانان کشور را بسوی خودجلب کند که در آن رهایی ست، رهایی از قید و بند زائد و خفه کننده ، قواعد و مقرراتی که انسان را به حیوان تقلیل میدهد ونیروی آفرینندگی و اراده معطوف بقدرت را باسارت در آوردرهایی از قواعد و مقرراتی که تبعیض زا، جدایی برانگیز وحقارت آور است.
این نیز میسر و شدنی نیست، اگر براندازی حکومت دین را که مظهر آن روحانیت است هدف خود قرار ندهیمجامعه آبستنیک جنبش بزرگ فرهنگی ست، جنبشی که ارزشهای فرمانروایی را که بر بنیان مطلق گرایی و جزم اندیشی برقرار شده استدر هم فرو ریزد و بر ویرانه های آن پرچم آزادی را بر افرازدحکومت دین، حکومت بشارالا سد نیست که او را از اریکه یقدرت بزیر فرو کشی، حکومت دین را تنها میتوان با دین ستیزی از میان برداشت، با بی اعتبار ساختن ارزشهای دینیبعبارتدیگر، نه به آزادی رسی و نه هرگز روی دمکراسی بینی اگر به ستیز با دین اسلام، بعنوان دین قدرت، دین فرمانروایی وفرمانبرداری، نپردازیدوران احترام به دین و مقدسات دینی بسر آمده استدینی که آیت الله ها مظهر آنند باید به زباله دانارزشها ریخت شود.
درست است صدها ایراد میتوان بر دین ستیزی وارد نمودبه سرنوشت خونبار احمد کسروی، سلمان رشدی، تیو وانگو وکاریکاتوریست دانمارکی اشاره کردواکنش ها و احساسات مردم عامه را سد بزرگی بر سر راه بر چندن بساط دین در نظرگرفت .تصاویر کفن پوشان در خیابانها، هنوز در ذهن زنده انداما کیست که از خطرات دین ستیزی آگاه نباشد.  هم اکنون بایدتصمیم بگیریم که آنچه در باره دین خود احساس میکنیم و میاندیشیم، از ضمیر خود بیرون آوریم و با یک دیگر شریک شویم.آیا نباید حقیقت دین خود را به ملت خود نشان دهیمآیا نباید بگوئیم که این دین چه نقشی در استمرار و تداوم فرهنگ و ارزشهایاستبدادی بازی کرده استحقیقت دین را همیشه با کمک شمشیر بوده است که پنهان ساخته انداما، این دوران بسر آمده است.دین هرگز دارای امنیت دیرینه اش نخواهد بود.
چرا که دین ستیزی، دین را به اصل خود باز گرداند، به ملجا و پناه گاه تمام نیازمندان عبادت و پرستش موجودی ماورایی و یاخدای یگانهمگر نه این که دین امید نا امید ان استمگر نه اینکه دین معنا میدهد به زندگیاما جایگاه این دین، دل و دروناست، نه بر فراز منبر، نه در لوله تفنگی که فقیه خطبه خوان در مشتش میفشرد و نه در سپاه دین و گشت های ارشادیدینستیز به آن امام جماعت نهیب میزند شرم آور است، تفنگ خود را بر زمین بگذاراز خشم و خشونت و انتقام جویی دستبردار، که این رفتار برازنده مرد خدا، زهد ورز و ریاضت کش نیستدین ستیز چیزی جز حقیقت بزبان نمیآورد.
هیچ دین ستیزی نیست که با پرستش خدا و ایمان به دین به خصومت بر خیزداستاد مشیری در یکی از ویدیو های خود بهمینموضوع اشاره میکند و میگوید، یکی دلش میخواهد موش بپرستد، کسی باو کاری ندارداین بدان معنا است تنها فرد است کهمیتواند تصمیم بگیرد که چه چیزی را بپرستدچرا که  دین درونی ست نه بیرونیاین حق انسان است که خود بر گزیند آنچه رامیپرستد.  اگر هنوز کسی باور میکند که امام حسین مظلوم بود و معصوم و بی گناه و هر سال میخواهد خود ش را بزند و خونینکند، کسی او را از این کار باز نمیدارد و نباید باز داشتاما متقابلا آنکس که برای امام حسین حرمتی قائل نیست نیز، حقزندگی دارد.
در شرایط کنونی، حکومت دین هر روز سلطه ی خود را عمیق و نهادین میسازد، بهترین راهکار برای تداوم ولایت تا قیامت.ضمن اینکه بحران زایی به عادتی نهادین تبدیل شده است، اخیر رژیم دین تصمیمی گرفته است که دعواها و بگیر و ببند درونحلقه ی حاکمه را نیز نهادین سازد تا خود را از خشکی و انعطاف ناپذیری و شکنندگی نجات دهد و  به سرنوشت نظام هایدیکتاتوری دچار نشوندبنابراین  زد و خورد ها درون حلقه حاکمه بنوعی بازتاب مییابد چنانکه گویی واقعی ستدر بالا،خصومتها چنان شدت میگیرند چنانکه گویی عنقریب قایق حکومت دین از درون متلاشی و در آبها متلاطم و طوفانی غرقمیشودرقابت بین ولایت و ریاست و بین ریاست و مجلس و قوه ی قضائیه، مچی گیری و بگیر و ببند و فرا افکنی در دروندستگاه حاکمه، دارای یک انگیزه بیشتر  نیست، تقلید دمکراسی بین نیروهای ضد دمکراسی برای حفظ و نگاهداری استبداد دینو قدرت.
بنابراین، حکومت دین با فریب و ریا و سحر و جادو از خود تصویری میسازد  نه مطلق گرا و استبدادی بلکه حکومتی چندصداییریاست جمهوری حتی میتواند با رهبر در اختلاف باشددر دستگاه حاکمه روزی نیست که دعوایی بر پا نشود، بسیارشبیه آنچه در کشورهای دمکراسی غربی بچشم میخوردکاندید های ریاست جمهوری و یا پارلمان و کنگره بدترین اتهامات رابهم وارد میکنندتلخ ترین زبانها را بکار میبرنداین کشورها همیشه در حال اصلاحات هستند تا جامعه بتواند در تناسب بانیازهای روز به گردش در آیداما در حکومت دین هیچ آبی از آب تکان نمیخوردبزرگترین غارت ها در بانک های کشوراتفاق افتاده است، حضرت ولایت به رسانه ها و مطبوعات توپ و تشر میزند که کشش ندهیدیک جنایتکار را از یک پست برمیدارند و به مقام بالاتری منصوب میکنندآنهم بوسیله ی ریاست جمهوری که امروز گفتمان “امید و اعتدال” را به نفع ولایتمصادره نموده است.
اما شرایط به نفع دین ستیزی در حال تغییر استما از جامعه ای سخن میگوییم که نزدیک به 4 میلیون دانشجو و بیش از 15میلیون دانش آموز به تحصیل اشتغال دارند و بر آن باید بیش از 15 میلیون تحصیل کرده های نسل های گذشته را افزودآنها نهامید به دین بسته اند و نه بیم از دین دارند، اینان آزادی میخواهند و تنها زمانی آنرا بدست میآورند که با دین قدرت، دین اسلام،دین فرمانروایی و فرمانبرداری به ستیز بر خیزندتنها با ستیز با دین است که میتوان آزادی بویژه آزادی  در پرستش راصرفنظر از ماهیت آن، بعنوان یکی از اساسی ترین حقوق بشر کسب و نهادینه سازیماگر دیروز مفهوم آزادی مجرد بود وانتزاعی، امروز خود را در ستیز با دین و آزاد سازی پرستش بیان میکندچراکه حقیقت است که از دین ستیزی بر میخیزد.بیایید حقیقت را بگوش مردم برسانیم.
Firoz Nodjomi

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر